Co znajdziesz w artykule?
Zrozumieć ścięgno achillesa – co warto wiedzieć?
Ścięgno achillesa to najsilniejsze i najgrubsze ścięgno w ludzkim ciele, łączące mięśnie trójgłowe łydki z guzem piętowym. Zbudowane jest z wytrzymałych włókien kolagenowych ułożonych równolegle, dzięki czemu może przenosić obciążenia sięgające nawet kilkuset kilogramów. Włókna otacza osłonka zwana paratenonem, która ułatwia ślizg i odżywia strukturę. Każdy krok, podbiegnięcie do tramwaju czy wspięcie na palce to efekt sprężystego magazynowania i oddawania energii przez ścięgno achillesa, co pozwala poruszać się ekonomicznie i dynamicznie.
Tak ogromna rola wiąże się jednak z narażeniem na przeciążenia. Powtarzalne bieganie po asfalcie, nagłe zwiększenie intensywności treningu, nieodpowiednie obuwie czy ograniczona ruchomość stawu skokowego tworzą mikrourazy we włóknach kolagenowych. Z czasem prowadzą do degeneracji zwanej tendinopatią, a w skrajnych przypadkach do częściowego lub całkowitego zerwania. Ryzyko rośnie, gdy brakuje regeneracji oraz ćwiczeń wzmacniających i ekscentrycznych. Zrozumienie anatomii i mechaniki działania ścięgna achillesa pozwala lepiej planować profilaktykę, fizjoterapię i nowoczesne terapie, zanim pojawi się ból czy ograniczenie funkcji.
Nowoczesne terapie dla problematycznego ścięgna achillesa
W gabinetach FizjoHuta coraz częściej wykorzystuje się technologie, które wspierają naturalne gojenie i pozwalają szybciej wrócić do aktywności, gdy doskwiera ścięgno achillesa. Terapia ultradźwiękami polega na aplikacji fal o wysokiej częstotliwości, które mikromasują tkanki, poprawiając ich ukrwienie i przyspieszając metabolizm komórkowy. To redukuje stan zapalny i ból, a dodatkowo zwiększa elastyczność włókien kolagenowych, dzięki czemu ścięgno achillesa staje się mniej podatne na kolejne przeciążenia.
O krok dalej idzie laseroterapia wysokoenergetyczna. Skoncentrowana wiązka światła wnika głęboko w uszkodzoną strukturę, stymulując produkcję ATP – paliwa dla procesu regeneracji. Badania wskazują, że odpowiednio dobrane parametry lasera obniżają poziom mediatorów zapalnych nawet o 40 %, co przekłada się na krótszą rekonwalescencję i mniejsze ryzyko przewlekłej tendinopatii. Laser pozwala także na punktowe działanie, dzięki czemu chroni okoliczne, zdrowe tkanki.
Najwięcej emocji budzi technologia fali uderzeniowej. Krótkie impulsy akustyczne o wysokim ciśnieniu wywołują mikro-uszkodzenia kontrolowane, które pobudzają organizm do intensywnej przebudowy kolagenu. W rezultacie ścięgno achillesa zyskuje lepszą strukturę i wytrzymałość. Fala uderzeniowa zwiększa również produkcję czynników wzrostu, dlatego często łączy się ją z osteopatią i odpowiednio dobranym treningiem ekscentrycznym, aby utrwalić efekt terapeutyczny. Synergia tych metod skraca czas powrotu do sportu nawet o kilka tygodni, a pacjent odczuwa wyraźną poprawę już po 2–3 sesjach.
Rola osteopatii i treningu w rehabilitacji ścięgna achillesa
Rehabilitacja uszkodzonego ścięgna achillesa wymaga połączenia terapii manualnej z precyzyjnie dobranym ruchem. Osteopatia, oparta na założeniu, że ciało posiada wewnętrzne zdolności autoregeneracyjne, posługuje się nieinwazyjnymi technikami mobilizacji stawów skokowych, kolanowych i miednicy. Delikatne rozluźnienie powięzi oraz poprawa ślizgu tkanek zmniejszają ból, usprawniają mikrokrążenie i przeciwdziałają powstawaniu zrostów, co ułatwia odżywienie włókien kolagenowych ścięgna. Osteopata ocenia także ustawienie kości piętowej i łuku podłużnego stopy – dysfunkcje w tych rejonach mogą prowokować przeciążenia, dlatego korekcja biomechaniki staje się kluczowa w profilaktyce nawrotów.
Równolegle wdraża się program ćwiczeń ekscentrycznych, które wykazują najwyższą skuteczność w modelowaniu nowego, wytrzymałego kolagenu. Pacjent stopniowo obciąża ścięgno achillesa poprzez kontrolowane opuszczanie pięty z podwyższenia, utrzymując napięcie mięśni łydki przez 2–3 sekundy. W kolejnych tygodniach dodaje się izometryczne przytrzymania, trucht w linii prostej, a następnie wielokierunkowe skoki na niskiej intensywności. Trening uzupełnia praca nad stabilizacją centralną oraz mobilnością bioder, co redukuje ryzyko kompensacji i poprawia transfer sił przez całą kończynę dolną. Zindywidualizowany plan progresji obciążenia pozwala zachować równowagę między stymulacją mechanicznego bodźca a czasem niezbędnym do remodelingu tkanek, dzięki czemu proces regeneracji przebiega szybciej i znacznie trwałej chroni przed ponownym urazem.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej kliknij tutaj: https://fizjohuta.pl/