Co znajdziesz w artykule?
Naderwanie ścięgna achillesa – przyczyny i objawy
Naderwanie ścięgna achillesa to częściowe pęknięcie najmocniejszego, ale jednocześnie dość słabo ukrwionego ścięgna w ludzkim ciele, łączącego mięśnie łydki z kością piętową. Podczas gwałtownego przyspieszenia, wyskoku lub zmiany kierunku ruchu włókna kolagenowe napinają się do granic wytrzymałości; jeśli przekroczą swój próg, dochodzi do uszkodzenia. U sportowców, zwłaszcza uprawiających biegi, piłkę nożną czy tenis, mikrourazy akumulują się latami, a niedostateczna regeneracja i przeciążenia sprawiają, że ścięgno staje się kruche i podatne na rozerwanie. Typowym objawem jest nagły, ostry ból w okolicy pięty, często porównywany do uderzenia kamieniem, któremu towarzyszy charakterystyczne „trzasknięcie”. Chory miewa trudność z odbiciem stopy, staje na palcach z bólem lub wcale, a wokół kostki pojawia się obrzęk i zasinienie. W palpacji można wyczuć zagłębienie w przebiegu ścięgna. Czynniki ryzyka to m.in. wiek powyżej 30 lat, wcześniejsze zapalenia ścięgna, wysoka masa ciała, nagłe zwiększenie objętości treningu, obuwie bez odpowiedniej amortyzacji, a także stosowanie antybiotyków z grupy fluorochinolonów czy iniekcji kortykosteroidów w okolicę ścięgna. Warto dodać, że zaburzenia biomechaniki stopy, takie jak nadmierna pronacja, również zwiększają naprężenia i ryzyko częściowego rozerwania. Im szybciej rozpoznane zostanie naderwanie ścięgna achillesa, tym większa szansa na skuteczną, nowoczesną rehabilitację i powrót do pełnej sprawności.
Fizjoterapia jako klucz do powrotu do formy
Po naderwaniu ścięgna Achillesa najważniejszym celem jest przywrócenie elastyczności i siły, które pozwolą znów chodzić i biegać bez bólu. Fizjoterapia startuje od fazy ochronnej: terapeuta uczy bezpiecznego obciążania kończyny, stosuje chłodzenie i manualne drenaże limfatyczne, by ograniczyć obrzęk i pobudzić mikrokrążenie. Delikatne mobilizacje stawu skokowego oraz poprzeczny masaż ścięgna poprawiają ukrwienie i przygotowują tkanki do dalszej pracy.
Gdy zrost jest stabilny, wprowadzane są stopniowane ćwiczenia wzmacniające. Zaczyna się od izometrii, następnie przechodzi do ruchów koncentrycznych, a kluczową rolę odgrywa ekscentryczne opuszczanie pięty podczas wspięć. Badania pokazują, że właśnie ten bodziec układa włókna kolagenowe w sposób najbardziej zbliżony do struktury zdrowego ścięgna. Równolegle używa się taśm Floss Band, kinesiotapingu oraz treningu propriocepcji na poduszkach sensomotorycznych, co poprawia czucie głębokie i zmniejsza ryzyko ponownych urazów.
W etapie zaawansowanym pojawia się stretching dynamiczny, progresywne plany marszowo-biegowe i terapia falą uderzeniową, której impuls mechaniczny przyspiesza remodeling kolagenu. Dobór technik jest indywidualny: fizjoterapeuta monitoruje ból, zakres ruchu i obwód łydki, modyfikując program co tydzień. Dzięki temu wielotorowemu podejściu pacjent wraca do aktywności nawet kilka tygodni szybciej, a samo naderwanie ścięgna achillesa nie musi oznaczać długiej przerwy od sportu.
Terapie nowoczesne i osteopatia – przyszłość rehabilitacji
Jeszcze niedawno jedyną drogą po naderwaniu ścięgna Achillesa była długa, często frustrująca rekonwalescencja oparta głównie na ćwiczeniach i masażu tkanek miękkich. Dziś do gry wchodzą terapie nowoczesne, które skracają czas powrotu do sprawności nawet o kilka tygodni. W gabinetach fizjoterapeutycznych coraz częściej stosuje się biologiczną regenerację w postaci iniekcji osocza bogatopłytkowego (PRP) lub koncentratu komórek macierzystych. Takie “zastrzyki z własnego ciała” stymulują produkcję kolagenu, poprawiają ukrwienie okolicy uszkodzenia i ułatwiają przebudowę włókien ścięgnistych.
Równolegle popularność zyskuje terapia TECAR, czyli prądy o częstotliwości radiowej, które podgrzewają głębokie warstwy tkanek, zwiększając ich elastyczność i przyspieszając metabolizm komórkowy. Uzupełnieniem bywa wysokoenergetyczna fala uderzeniowa, stosowana punktowo na zbliznowaciałe fragmenty ścięgna. Z kolei laser wysokiej mocy pobudza mikrokrążenie, co zmniejsza ból niemal od pierwszej sesji. Wszystkie te technologie łączy jedno: precyzja działania i minimalna inwazyjność, dzięki czemu pacjent może szybciej rozpocząć aktywny trening funkcjonalny.
Mocnym wsparciem pozostaje także osteopatia. Specjalista ocenia nie tylko sam uraz, lecz całe łańcuchy kinematyczne – od stóp po kręgosłup. Delikatne manipulacje stawów skokowych, mobilizacja powięzi łydki czy techniki viscerosomatyczne pomagają wyrównać napięcia w organizmie, co zapobiega przeciążeniom podczas powrotu do sportu. Holistyczne spojrzenie osteopaty znakomicie uzupełnia high-tech, tworząc kompleksowy program terapii, który w przypadku tak wymagającej kontuzji, jak naderwanie ścięgna Achillesa, daje realną szansę na pełną i trwałą regenerację.
Dowiedz się więcej – Kliknij tutaj: https://fizjohuta.pl/