Może kolejny związek do złudzenia przypomina poprzednie?
Masz trudności z utrzymaniem pracy?
Może co jakiś czas zdarza Ci się na trudności reagować agresją?
Towarzyszy Ci dojmujące poczucie, że bliscy Cię opuszczą?
Czujesz, że zawsze musisz liczyć na siebie?
Może bronisz swojej niezależności i wolności, co nie pomaga Ci budować bliskich relacji?
Strach przed przyszłością przyćmiewa piękno teraźniejszości?
Nie trudno się zorientować, że kształt naszych dorosłych relacji ma swój początek w dzieciństwie. Pomimo że wielu z nas kojarzy dom jako miejsce pełne ciepła i miłości, to mogło być tak, że z wczesnego dzieciństwa zostały w nas mało pomocne strategie zachowań. Opowiadają o tym style przywiązania.
Czemu jedne związki się sypią, a inne nie? Poznajcie 3 style przywiązania!
U źródeł teorii przywiązania leżą badania Johna Bowlby’ego i jego współpracowników, który obserwował relacje małych małpek ze swoimi matkami. Podobne badania z udziałem mam i dzieci ukazały bogactwo wniosków, które można wysnuć, obserwując dzieci i rodziców we wczesnych relacjach. Ważnym wnioskiem była obserwacja, że dzieci rozwijają się prawidłowo, kiedy matka / rodzice są bezpieczną bazą. Czyli swoim zachowaniem dają taki komunikat: „idź w świat, zwiedzaj go, eksploruj, doświadczaj, a jak się uderzysz, będziesz zły, smutny, albo przestraszony to możesz do nas wrócić i damy Ci wsparcie w tym, co przeżywasz”. W ten sposób tworzy się bezpieczny styl przywiązania, który w dorosłości pomaga nam kształtować partnerskie i bezpieczne związki.
Bezpieczny styl przywiązania
Człowiek o bezpiecznym stylu przywiązania ma taką narrację:
- Chcę być blisko Ciebie, mając jednocześnie swoje pasje.
- Jak się nie zgadzam, to powinnam wyrazić swoje zdanie.
- Wspieram mojego partnera w jego pasjach, ale jak go nie ma, to sama organizuje sobie czas np. z przyjaciółkami.
- Nie boję się zaangażowania i zależności, bo wiem, że bliskość jest ważna i cudowna.
- Ważne są i moje i jego/jej potrzeby.
- W związku ważny jest kompromis.
- Nie stosuję „gierek” i zakładam dobre intencje partnera/partnerki.
Gdy jednak w dzieciństwie, baza nie była w pełni bezpieczna, mógł ukształtować się w nas styl unikowy lub lękowy. Czym się charakteryzują?
Unikowy styl przywiązania
O stylu unikowym możesz mówić, jeśli elementem Twojej narracji są taki stwierdzenia:
- Zawsze radziłem sobie sam to i teraz sobie poradzę.
- Dla mnie najważniejsza jest wolność i niezależność, wiec nie dam się nikomu usidlić.
- Czuję, że często potrzebuję czasu dla siebie.
- Muszę przemyśleć to, co dzieje się w naszym związku, a potem planuje o tym powiedzieć partnerowi/partnerce.
- Czasem z trudem przychodzi mi okazywanie wsparcia bliskiej osobie.
- Nie lubię mówić o sobie i dzielić się swoimi przeżyciami.
- Czasami czuję irytacje w stosunku do partnera/partnerki i nie wiem dlaczego.
- Czasem gloryfikuję swoją/swojego Ex.
- Nie znoszę, jak ktoś chce mnie kontrolować lub naruszać moje terytorium.
- Często słyszę, że wysyłam sprzeczne sygnały, że czasem charakteryzuje mnie czułość, a czasem oschłość.
Lękowy styl przywiązania
O stylu lękowym możesz mówić jeśli elementem Twojej narracji są taki stwierdzenia:
- Najbardziej się boję, że mnie „zostawi”…
- Boję się, że jak ktoś „pozna mnie naprawdę” to nie będzie chciał mnie kochać i ze mną być.
- Mam poczucie, że bardziej kocham partnera niż on mnie.
- Bez przerwy o nas myślę, ale to wysysa ze mnie energię.
- Jak wchodzę w nowy związek, to myślę, że to najlepsze co mnie spotkało!
- Czuję się jak barometr od uczuć partnera. Momentalnie wyłapuję jego zmiany nastroju. Często mam nadzieję, że to przeze mnie źle się czuje.
- Czasem mam ochotę umówić się z innym, żeby naprawdę mnie docenił!
- Wszystko, co mówi i robi mój partner, bardzo biorę do siebie.
Może zaciekawi Was informacja, że u około 25% społeczeństwa dochodzi do zmiany stylu przywiązania w ciągu życia i to zarówno z pozabezpiecznego na bezpieczny, jak i odwrotnie. Praca nad zaproszeniem do swojego życia bezpiecznego stylu przywiązania jest motywem przewodnim wielu gabinetowych współprac. Pamiętaj: „Czego Jaś się nie nauczy, Jan nie będzie umiał… chyba że nauczy się w życiu dorosłym”.
Praca nad bezpiecznym stylem przywiązania polega na:
- Pracy nad własnymi potrzebami i ich komunikowanie.
- Ćwiczeniem uważnego słuchania i wrażliwości.
- Sposobami wzajemnego wspierania w związku.
- Kreowaniu przestrzeni na wspieranie wzajemnych zainteresowań.
- Uczeniu się „bycia dostępnym”.
- Pracy nad komunikowaniem potrzeb przez partnera/partnerkę.
- Budowaniem bliskości i akceptacji.
- Zwiększaniu poczucia własnej wartości.
Nawet jeśli identyfikujesz u siebie pozabezpieczny styl przywiązania, nie trać nadziei! Jeśli już o tym wiesz, możesz nad nim pracować. Innymi słowy, Twój styl przywiązania sprawia, że masz określone potrzeby. Jeśli będziesz rozwijał/rozwijała asertywną komunikację swoich potrzeb, przy rozumieniu i spełnianiu potrzeb partnera, to masz szanse na udaną i ważną relację. Jeśli już sama myśl o tym Cię przerasta, to pamiętaj, że „niektóre myśli są tak trudne, że trzeba je pomyśleć w dwie głowy”.